مهاجرت از وبلاگ سابقم

چند روز پیش تصمیم گرفتم که سرکی به یکی از روزنامه های محلی بکشم ببینم اینا چی می نویسن و مردمان چند نژادی این دیار چی می خوانند . هر جور مطلب مفید و غیر مفید و آموزنده و غیر آموزنده و سبز و زرد توی این روزنامه بود و بسی جالب که بیش از انچه فکر می کردم مقبول نظر افتاده و تصیم برآن گرفتم که هر از چند گاهی تورقی در چنین روزنامه ها داشته باشم. و اما ... نوشته ایی کوچک از محققی در این روزنامه بود اندر حکایت وضعیت جهانی مهاجرت که بد ندیدم در این مقال بازگو کرده البته بسیار کوتاه . عجیب پدیده ایست این مهاجرت در این دنیای خاکی که اینجانب به گمانم بزودی پای از این دنیا نیز فراتر نهاده و انسان عافیت طلب عرصه مهاجرت به اقمار و سیارات و کرات دگر بروی خود بازگشاید. همیشه در این اندیشه بودم که مهاجرت و کوچ از دیار شهر و میهن برای ما انسانهای دول جهان سوم ( البته صدایم بریده ما که از کشور در حال توسعه هستیم ) واژه ایی پر معناست و مردمان دول مترقی کمتر چنین موضوعاتی در سر می پرورانند . در این دیار که من هستم مردمان همچون این اواخر میهنم بسیار ارزوی مهاجرت به سرزمین کانگروها دارند و هر ساله بسی مالزیایی ،سنگاپوری ، تایلندی و ... چتر زندگی در آن سرزمین را باز می کنند . اما چه جالب که بسیار و دوصد بسیار از مردمان چشم آبی و سبز استرالیا برای مهاجرت به سرزمین موعودشان آمریکای جهانخوار بی تابند و بشدت مایل به زندگانی در آن سرزمینند . و بسی جالب که آمار مهاجرین آمریکایی به مالزی و سنگاپور و ... رو به فزونی ست . اینچنین حکایتی در خصوص کشورهای عربی ، اروپا ، انگلیس و حتی کشورهای ثروتمند اسکاندیناوی هم صادق است و بطور کلی آمار مهاجرت در سال 2009 میلادی نسبت به سال 2008 افزایش چشمگیری داشته و شیب مثبت منحنی مهاجرت کماکان ادامه دارد . در مورد علت و دلایل خیلی بحثی ندارم که اکثر دوستان بخصوص ساکن در ایران بخوبی واقفند . نکته قابل ذکر دیگرفرار مغزهاست که در کشور من پدیده ایست مرسوم . فرار مغزها نیز سرنوشتی همچون مهاجرت دارد و مخصوص کشور و منطقه خاصی نیست و در همه قاره های دنیا زیاد و کم وجود دارد حتی در مهد علوم و فنون روز دنیا آمریکا . اما نکته ایی که برایم جالب اینکه جوانان برخی از کشورها همچون چین ، هند ، مالزی بسیار علاقه مند به حضور و کسب علم و دانش و فن وتجربه در کشورها و دانشگاه های مدرن دنیا هستند و به همان میزان مقید به بازگشت به وطن برای خدمت به خلقشان . و این نکته را نیز نویسنده با آمار و ارقام در مقاله خود اثبات کرده و بسی شکل و نمودار برای شیر فهم شدن امثال من آورده است . خلاصه اینم از پدیده نام آشنای مهاجرت و دگر هیچ جز اینکه راست و دروغش گردن نویسنده مقاله ...

از وبلاگ سابقم

چند شب پیش تا دمدمای صبح در راستای رسالت کسب علم و دانش گزارش جهانی قدرت رقابتی کشورهای دنیا (World Competitiveness Report) در سال 2008 -2009 و رتبه بندی سال 2009 را بررسی میکردم به نکات تلخ و تاسف انگیزی برخوردم که بد ندیدم تو وبلاگ بنویسم حداقل درد دل که کردم ... این گزارش توسط موسسه جهانی اقتصاد تقریبا هر ساله ارائه میشه و معتبرترین و مهمترین گزارش در خصوص قابلیت رقابت پذیری اقتصاد کشورها محسوب میشود . قدرت و سلامت اقتصادی و مالی و صنعتی کشورهای مختلف دنیا را برای رقابت در سطح جهانی مشخص می کند . این شاخص خود متشکل از شاخص های گوناگون دیگر است همچنین گزارشهای جانبی دیگر هم هرساله در کنار کزارش اصلی ارائه میشود. در جدول رتبه بندی سال 2009 ایران در بین 100 کشور اول که در جدول آمده است وجود ندارد . چی بگم که وقتی به جدول نگاه میکنم آه از نهادم بلند میشه و وقتی گزارشو خوندم تو دلم گفتم دنیا داره کجا میره و ما کجا ... !!! نمیخوام گزارشو تحلیل یا تفسیر کنم فقط یه نگاه گذرا میکنم تا باز مطمئن شم که کشورهایی که از نظر وسعت ، جمعیت ،فرهنگ ، قدمت ،تمدن و.... بقول دوستان داخل آدم حساب نمیشدن چه میکنن . آمریکا که همیشه اوله و کشورهای پیشرفته دنیا هم بسته به قدرت اقتصادیشون جای و مکان خوبی دارن تا اینجاش که تعجب نداره . اما نکات جالب شاید تاسف انگیز اینجاست : سنگاپور این جزیره کوچک در دنیا سومه . قطر همسایه و شریک منابع گازی و نفتی جنوبی ما چهاردهم کشور دوست و برادر مالزی که این دوستیش با ما هدفمنده هیجدهم دنیا کشور تفریحات آنچنانی برو بچ تایلند بیست و ششم قزاقستان سی و ششم ترکیه چهل و هفتم کشور دوست و برادر حیات خلوت دولت جمهوری اسلامی در آمریکای جنوبی ونزولا پنجاه و هفتم و ... واقعا نمیدونم چی بگم ... چرا اینطوریه ؟ ما چرا نمیدونیم کجا باید بریم ؟ از صبح تا شب همش میشنویم منافع ملی ایران ، رشد پایدار اقتصادی ، توسعه ملی ، استقلال اقتصادی ، قدرت اقتصادی ، قدرت منطقه ،ابرقدرت جهان اسلام ، تمدن کهن ، فرهنگ غنی ، فرهنگ اسلامی – ایرانی و ... پس کجان ؟؟ چرا در هیچ گزارش جهانی حتی منطقه ایی اثری از صلابت و قدرت ما بچشم نمیخوره ... چطوره که دوست دشمن همه در تلاشن تو این چنین گزارشات و رتبه بندی ها از هم سبقت بگیرن و اثری از ما در بین آنها نیست . نمیخوام تعمیم بدم ولی تو گزارش توسعه انسانی ، گزارش اشتغال ، گزارش توسعه مالی ، گزارش رشد توریسم ، شاخص اقتصاد آزاد ، گزارش دسترسی به اینترنت پر سرعت و اطلاعات ، شاخص تساوی حقوق زن و مرد و صدها گزارش جهانی معتبر تهیه شده توسط موسسات بین المللی معتبر وضعیت ما بسیار وخیم و ناراحت کنندست . چه میدونم والا شایدم کل دنیا الکی سر کارند و دلشون به این کاغذ پاره ها خوشه و ما میدونیم راه چیه !!!

تولد چینی در رستوران کره ایی

دیشب تولد دوست جان چینی بود . به اتفاق خانوادش رفتیم یک رستوران کره ایی . ( پیدا کنید پرتقال فروشو )
یک مشت غذاهای عجیب و غریب دوباره خوردیم که من حتی اسم اونا رو هم نمیدونم البته اگه میدونستم هم تلفظش واقعا سخته . نوع میزها و حالت نشستن منو یاد سریالهای کره ایی وارداتی انداخت .
خلاصه اینو میخواستم بگم که دوستانی که عازم کره هستند خیلی نگران نباشن از گرسنگی نخواهند مرد .
تا اینجای کار که ما امتحان کردیم غذاهای کره ایی از غذاهای ژاپنی و چینی و مالایی خوشمزه تر و باب میل تر بوده است .
قبل از غذا انواع و اقسام سبزیجات و سالادهای ترش و تند در ظرفهای بسیار کوچک ( کوچکتر از نعلبکی ) سرو کردند که برخی جالب بود مثلا ریشه نیلوفر آبی که کمی ترش و تند بود . بعد غذای اصلی که انواع و اقسام گوشت کباب شده است که گاها شیرین و تند هستند . البته سوپ مرغ و غذایی درست شده از تخم مرغ هم بود .
خلاصه خوشمزه بود. خدا قسمت تمام دوستان بکنه .

سیزده بدر استوایی

هر چقدر عید برای ما در ولایت غربت بی مزه بود ، سیزده بدر بسیار خوب و لذت بخشی داشتیم . به همت یک زوج دوست داشتنی از دوستان ایرانی روزی خاطره انگیز در ساحل زیبای دریای چین جنوبی گذراندیم .
دوستان خوب ،هوای بسیار خوب ، غذای خوشمزه ، ساحل تمیز و زیبا ، دست و پنجه نرم کردن با موج دریا و غیره هریک دلیلی بود بر خاطره انگیز شدن سیزده بدر امسال ما .
نکته جالب این بود که سبزه توسط تعدادی میمون شیطون به سرقت رفت و مجبور شدیم سرخس به جای سبزه گره بزنیم .
خلاصه که جای همه دوستان در سیزده بدر استوایی ما خالی .