از وقتي كه برگشتم ايران ياد يك جملاتي از كتاب حاجي باباي اصفهاني افتادم كه بد نديديم اينجا بيارم :
" به ايرانيان دل مبنديد كه وفا ندارند. سلاح جنگ و آلت صلح ايشان دروغ و خيانت است . به هيچ و پوچ آدمي را به دام مي اندازند . هرچه به عمارت ايشان كوشي به خرابي تو مي كوشند. دروغ ناخوشي ملي و عيب فطري ايشان است و قسم شاهد بزرگ اين معني. مگر قسمهاي ايشان را نديده ايد. ببينيد سخن راست را چه احتياج به قسم است . "
اگر از دايره انصاف خارج نشويم و تعصب را در نظر نگيريم ، اين جملات پر بيراه نيستند .
درد اصلي مملكت من زوال اخلاقي و پسرفت فرهنگي است نه مشكلات سياسي . تمام بد اخلاقي هاي سياسي اين مرز و بوم در گذشته دور و معاصر و حال و آينده ريشه در نابسامانيهاي فرهنگي ما دارد كه در بالا بدرستي بدان اشاره شده است .
قصد دارم در آينده در خصوص ابعاد فرهنگي اجتماعي ايرانيان با استفاده از منابع معتبر بيشتر بنويسم . اميدوارم دوستان هم من را در اين مهم ياري كنند .
