تهران

بيست روزي از برگشتنم به وطن ميگذرد . 

چند روزي بيماري و فوت عزيزان، چند روزي ديگر، من را بخود مشغول كرد . ديد و بازديد و سفرهاي درون شهري هم از طرف ديگر روزها را يكي پس از ديگري پر كرد . هرجا رفتيم بحث دموكراسي و ديكتاتوري بود و البته از همه بيشتر مهاجرت !

زندگي كماكان در جريان و مردمان كماكان گرفتار . تهران پر از ترافيك و البته هوايي بسيار خوب ناشي از باران و باد .

دوستان همه برقرار و ياران همه مشفق .

اينترنت خوب كالايي كم ياب و كانال فارسي 1 سرگرم كننده خانواده ها .

روزنامه ها بي خبر ، وليعصر يك طرفه ، صف طويل بستني منصور، ترافيك جاده چالوس ، رالي هاي شبانه بزرگراه مدرس ، حجاب زينت زن است ، زلزله و ارتباطش با بي ناموسي ، طرح زوج و فرد و البته نمايشگاه كتاب بي كتاب .

چقدر دلم براي تهران تنگ بود ...