پوزش آقای افتخاری

با اینکه تعداد پوزش خواستن اینجانب دانشجوی استوایی داره زیاد میشه ولی این عذرخواهی هم واجبه .

جناب آقای استاد، خواننده، هنرمند، ته صدا، اینکاره، مردمی، خوش تیپ، با وفا، عاشق،اعتماد به نفس ،  افتخاری جان بنده دانشجوی استوایی ساکن در ولایت غربت از شما عذر میخواهم و تو رو خدا دیگه ول کن برادر، 

حالا ما ندانستیم یه چیزی گفتیم شما کوتاه بیا . آقا اصلا بیا من امضا بدم شما از همه بهتری ، 

عزیز جان شما نکنه ناراحت شی جلای وطن کنی، یعنی ملتی را سوگوار میکنی بخدا .

شما بمون و بخون ما از دلت در میاریم . آره بابا .اصلا می سپرم یه شبکه اختصاصی تو صدا و سیما بهت بدن بشینی صبح تا شب بخونی و شب تا صبح هم تکرارشو بذاره ، مردم حالشو ببرن . بعدش هم میسپریم بر و بچ یه جشنواره ایی چیزی به نام شما برپا کنند بیای یه هفت یا شایدم هشت تا جایزه و تندیس حنجره طلایی و نقره ایی و برنزی اینا هم بهت بدن . 

آره هنرمند جان شما بخون . تو رو خدا بمون و بخون .

بنده قول میدم بگم این قطعه را هم از دیوان شیخ اجل سعدی حذف کنن که دیگه هیچ مشکلی نباشه .

به دست آهن تفته کردن خمیر
به از دست بر سینه پیش امیر
عمر گرانمایه در این صرف شد
تا چه خورم صیف و چه پوشم شتا
ای شکم خیره به نانی بساز
تا نکنی پشت به خدمت دو تا